کد مطلب:40314 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:29

گنجینه پرسمان » تاريخ و سيره

آيات مربوط به لقأالله و آيات مربوط به رضوان الله و آيات مربوط به وحي و الهام و مكالمه ملائكه با غير پيغمبران مثل حضرت مريم و به خصوص آيات مربوط به معراج رسول اكرمكدامند؟

در پاسخ اين پرسش برآنيم تا پس از بررسي هر يك از عبارات فوق، آيات مربوط در قرآن را معرفي ميكنيم:

1. آيات لقأ الله: تعبير به لقأالله، چندين بار در قرآن مجيد تكرار شده است و همه به معناي حضور در صحنة قيامت ميباشد و از آن تعبيراتي شده است; از جمله: الف ـ بعثت و قيامت

ب ـ رسيدن به عاقبت زندگي و ديدار ملك الموت ج ـ ملاقات جزاي خداوند

د ـ ملاقات حكم خداوند در قيامت

لقاي پروردگار كه همان مشاهدة باطني ذات پاك او با چشم دل و بصيرت درون است، گرچه در اين دنيا هم براي مؤمنان راستين امكانپذير است، امّا از آنجا كه اين مسئله در قيامت، به خاطر مشاهدة آثار بيشتر و روشنتر و صريحتر، جنبة همگاني و عمومي پيدا ميكند.(تفسير نمونه، آيةالله مكارم شيرازي و ديگران، ج 12، ص 577.)

به هر حال مراد از لقأ الله، قرار گرفتن بنده در موقعيتي است كه ميان او و پروردگارش حجابي نباشد، همچنان كه روز قيامت چنين است.(تفسير الميزان، علامه طباطبايي;، ج 18، ص 173.)

اين حالت ممكن است بر اثر پاكي و تقوا در عبادت و تهذيب نفس در اين دنيا براي گروهي پيدا شود. بعضي آيات مربوطه عبارتند از: انعام، 31و154; يونس، 7، 11، 15 و 45; رعد، 2; كهف، 105 و 110 و...

2. آيات رضوان الله: خداوند متعال براي مؤمنان دو گونه پاداش را وعده داده است:

مادّي و معنوي، كه بي ترديد، دومي برتر و ارزشمندتر است. رضوان، همان نعمت معنوي است كه حقيقتش ناشناخته است. بزرگترين سعادت و كاميابي انسانِ سالك و محبّ خدا، جلب رضايت محبوب است.(الميزان، علامه طباطبايي;، ج 9، ص 339.)

در قرآن، آيات زيادي در مورد رضوان الهي وجود دارد كه بعضي از آنها به قرار زير است:

مائده، 119; توبه 100; مجادله، 22; بيّنه، 8.

همچنين واژه رضوان 13 بار در آيات ديگر آمده است: آل عمران، 15، 162 و 174; توبه، 21، 72، 109 و...

3. آيات وحي و الهام و مكالمة ملائكه با غير پيامبران

وحي در لغت به معناي آگاهانيدن يا سخن گفتن پنهاني است، گاهي هم به معناي الهام و... به كار رفته است. خداوند متعال به برخي از بندگان نيك خود مسائلي را به طور فطري الهام ميكند; مثل آية 7 سوره قصص و 38 سورة طَه (الهام به مادر موسيغ) و آية 111 سورة مائده (الهام به حواريون).

در مورد سخن گفتن ملائكه با غير پيامبران، با تمثل به صورت بشر در قرآن، فقط دربارة حضرت مريمآمده است و آياتي كه در آن، جبرئيل خود را براي مريممعرفي ميكند، بهترين شاهد است بر اينكه وي در همان حال هم كه به صورت بشر مجسّم شده بود، فرشتهاي به صورت بشر بود. اين آيات عبارت است از: آل عمران، 42ـ45; مريم،17.

4. آيات معراج: معراج به معناي بالا بردن حضرت رسولبه آسمانها است كه به اين لفظ در قرآن نيامده، بلكه به لفظ إسرأ، يعني سير دادن شبانه آمده است. معراج پيامبر9 يك سفر جسماني و روحاني حضرت رسولدر عالم بيداري، به راهنمايي جبرئيل و سوار بر مركب مخصوصي به نام بُراق، از مسجدالحرام تا مسجدالاقصي (در بيتالمقدس) است و سپس از آن جا به همة آسمانها و مشاهده اسرار الهي، از جمله سدرةالمنتهي، عرش، بهشت، دوزخ و... .(خرمشاهي، بهأالدين، دانشنامه قرآن، انتشارات دوستان، ناهيد، 1377، تهران، ذيل واژة معراج.)

ابعاد بحث از معراج، گسترده است و تبيين چگونگيها، ضمن آنكه شورانگيز، دلپذير و تنبّه آفرين است، دشوار نيز مينمايد.

آيات معراج: نجم، 13ـ16 و آيات سورة اسرأ.